Dag 20 t/m Dag 22

Vrijdag 7 augustus:

Wij gaan beginnen aan ons laatste onderdeel van onze reis, de Gili Islands. Om 7.30 uur de wekker, om 8 uur ontbijten, want wij zouden opgehaald worden door een chauffeur van de blue marine tussen 8.30 en 9.00 uur. Even een licht ontbijt genomen door de kids omdat ze gisteren beide niet lekker waren. Gelukkig zijn ze de nacht goed doorgekomen en voelden ze zich veel beter. Wij werden opgehaald door een grote bus omdat wij ook nog andere opgingen halen in en rondom Ubud. Na ongeveer 1,5 uur kwamen wij aan in een plaatsje waar onze bus stopte. Wij moesten ons melden bij een kleine balie waar onze koffers gelabeld werden met Gili Trawangan. Er zaten ook mensen in die naar Lombok gingen en Gili Air. Rond 11.15 uur vertrokken wij lopend naar de boot, een passagiers speedboot met 5 motoren van 250 Pk. Wij namen voorin plaats, alhoewel de kapitein vertelde dat het voorin nogal bumpie kon zijn. Na de veiligheidsinstructies voeren wij met hoge snelheid weg naar Gili. Wat een snelheid ontwikkelde dit schip, de golven spoten van achter uit de steven en bij hoge golven klapte de boot op het water. Eigenlijk zijn wij gelijk naar het zonneterras gegaan om daar lekker in de wind te liggen. Er mochten maar 10 personen max naar boven, maar al snel lagen wij daar met 15 man. Het was heerlijk, maar wij merkten wel dat je hier levend kon verbranden. De vaart zou 1,5 uur duren, maar na 1 uur was er nog geen eiland te zien.
Maar eindelijk opeens lag daar een eiland met een bergje en geel, wit strand. Het zag er rustig en sereen uit en nadat wij aanlegden stapten wij een beetje zenuwachtig aan wal. Wij waren op de gili islands. Het was er druk, paardjes met karretjes reden af en aan om toeristen te vervoeren. Het is een eiland waar geen auto' s of ander gemotoriseerde voertuigen op mogen dus alles moet te voet of met deze paard en wagen gebeuren. Wij namen er 2 omdat de locals vertelde dat Villa Ombak ongeveer 1,5 km hier vandaan zou zijn. Bij de receptie aangekomen natuurlijk eerst weer een welkomstcocktail om vervolgens te horen dat zij onze naam niet terug konden vinden. De spanning liep toch een beetje op. Alles was tot nu toe perfect geregeld door Peter en Stepinn travel, zou het nu misgaan? Na enig zoeken bleek dat er gereserveerd was op johannes hendricus ipv op Halsema. Gelukkig. Wij hadden huisje 1083 en 1084 en daar aangekomen bleek het prachtig te zijn. Een huisje voor ons alleen de kids boven wij onder, uitkijkend op de palmbomen en het zwembad, de hidden pool, hangmat ligbedden, een heerlijk bed en een mega grote badkamer.
Hier gaan wij het wel 4 dagen volhouden.
S middags het eiland een beetje verkend na de lunch, wat ook prima was. Na dit alles ons klaargemaakt voor het diner op het strand. Wij hadden een plekje aan de zee en bijna op de waterlijn. Eerst een drankje, daarna zelf onze vis of vlees uitzoeken die voor ons gegrild werd. Het saladebuffet was gratis en wij mochten zoveel pakken als wij wilden. Fleur had buttervis en wij beef kebab. Het smaakte heerlijk en terwijl wij uitkeken op het strand genoten wij van deze maaltijd. Na het hoofdgerecht nog even een dessertje en in ons mandje. Het kon nu ook wel weer want het was 21.30 uur en wij waren aan de latten. Morgen weer een dag op deze prachtige plek, laat maar komen!!!!

Zaterdag 8 augustus:

De wekker gezet om 8.45 uur want het ontbijt was tot 10.30 uur. Om 7.30 was iedereen al wakker en na rustig wakker geworden te zijn even een duik in het zwembad. Heerlijk. Vervolgens lekker aan het ontbijt. Er stond een uitgebreid ontbijtbuffet klaar waar wij heerlijk de calorieën tot ons namen. Wij hadden een ober die lekker op de praatstoel zat, maar erg vriendelijk was. Bij hem hebben wij informatie gevraagd over welke duikschool wij moesten nemen, maar hij had het alleen maar over ene james blunt die een duik had gemaakt van 350 meter en hiermee het wereldrecord had. Toch hoorden wij in zijn verhaal de duikschool trawagan dive. Na het ontbijt hebben wij fietsen gehuurd om het eiland te verkennen. 3 damesfietsen met mandjes en voor Luuk een stoere strandfiets met hele dikke banden. Wij hadden onze snorkel spullen mee om onderweg ergens te gaan snorkelen. Op een gegeven moment kwamen wij langs de duikschool en zijn hier info gaan halen. Al snel zaten wij formulieren in te vullen met onze gegevens en ondanks dat linda niet mee zou gaan door haar lenzen, zat zij ook braaf haar formulier in te vullen. Leuk, wij gingen met zijn vieren. Onderweg hebben wij op een heerlijke plek op het strand gelegen, flippers gehuurd en een extra set voor fleur. Omdat er nogal veel golven waren was het te gevaarlijk te ver uit de kust te gaan, dus wij hebben niet veel kunnen zien.
Rond het middaguur weer op een prachtig plekje halverwege het eiland geluncht. Lekker met een glas wijn en een betoverend uitzicht.
Aan de andere kant van het eiland bleek dat er veel toeristen op dit eiland komen, want ook hier waren ze druk aan het bouwen om in de toekomst nog meer mensen te kunnen herbergen.
Bij het hotel weer terug aangekomen hebben wij nog heerlijk gesnorkeld met zijn drieën en prachtige koralen en vissen gezien.
Daarna nog even zwemmen in de hidden pool en ons klaargemaakt met mooie kleren voor het diner. Vooral de dames zagen er fantastisch uit. Fleur in een zwart jurkje en mama in een prachtig rood jurkje. Om door een ringetje te halen. Na het diner ( BBQ met ribe eye en monsterribs) gingen papa en luuk alvast terug om lekker even op bed te relaxen. De vrouwen gingen natuurlijk nog even shoppen. Volgens mama was zij de oudste op de boulevard. Allemaal jonge mensen die flaneerden over de boulevard op zoek naar muziek en cocktails.
Nog even nagezeten en lekker op tijd naar bed. Morgen een spannende dag naar turtle heaven.

Zondag 9 augustus.

Diving day! De dag waar luuk voor naar Indonesië is gekomen.
Om 8.30 uur de wekker maar de meeste waren al wakker. Fietsen teruggebracht, nieuwe towels gehaald en lekker ontbeten. Er was toch wel enige spanning voelbaar. Wat stond ons te wachten.
Wij moesten om 11.15 uur ons melden bij Trawagan Dive. Dit betekende dat wij om 10.45 van ons huisje zouden vetrekken. Iedereen was benieuwd wat ons te wachten stond. Het moest vandaag gebeuren want er moet 24 uur tussen het duiken en het vliegen inzitten. En aangezien dat wij dinsdagochtend vertrekken is dit D-day!!!
Om 11.15 uur melden wij ons bij Trawagan Dive. Al gauw stelde onze instructeur Ronnie zich aan ons voor. Overal zagen wij duikflessen staan en dit bracht de spanning nog meer in onze lichamen.
Ronnie kwam bij ons aan tafel zitten met een presentaties over wat wij moesten weten voordat wij het zwembad in zouden gaan. Een presentatie van meer dan 10 vellen werd ons uitgeteld. Wat er gebeurde met ons lichaam, wat er kon gebeuren als wij onze adem inhielden,de onderdelen van de uitrusting en welke tekens er voor onder water bestaan. Gaandeweg de presentatie bleek al snel dat dit niet zomaar iets was en wij onze kop er wel bij moesten houden. Na alle info naar de ruimte waar wij onze flippers, duikbril, gewichten en outfit kregen. Iedereen was toch nu wel erg onder de indruk. Daarna naar het zwembad. In het zwembad was een stuk van ongeveer 1.30 meter en een groot stuk van meer dan 2.00 meter. Wij begonnen op de rand van het ondiepe stuk. De flessen en de BCD stonden met onze namen al klaar. Iedereen ging braaf voor zijn uitrusting staan om vervolgens de check te doen of alles werkte en klopte. De meter voor de hoeveelheid zuurstof en de dieptemeter, de knop om je lifejacket op te blazen en leeg te laten lopen, je regulator waarmee je zuurstof krijgt en zo verder. Onze bril moesten wij insmeren met zeep om beslaan tegen te gaan. Daarna one eerste keer onder water op onze knieën in het ondiepe gedeelte. Hier kregen wij les in allerlei safety onderdelen. Wat moet je doen als je je mondstuk kwijt bent, hoe kan je je oren klaren, hoe adem je door als je mondstuk eruit is en hoe zet je deze weer terug, hoe krijg je water uit je bril onder water en wennen aan het onder water ademen. Linda had hier veel moeite mee en raakte helaas in paniek. Ondanks de overredingskracht van Ronnie besloot Linda toch ermee te stoppen. Jammer, maar goed dat zij het toch geprobeerd heeft. Terwijl Linda nog iets oefende op het ondiepe gedeelte en merkte dat het echt niets voor haar was, gingen de anderen verder in het diepe gedeelte. Hier voel je de druk op je oren en kun je oefenen met klaren en horizontaal zwemmen door door te ademen en je lifejacket iets op te blazen of leeg te laten lopen. Best moeilijk. 
Na deze sessie alles uitdoen en tijd voor een lunchbreak van 1,5 uur. Wij hebben lekker gegeten, maar je merkte en voelde de spanning.

Om 14.00 uur waren wij terug voor de briefing. Ronnie gaf ons de laatste tips en wij begaven ons naar onze boot waarmee wij naar Turtle Heaven zouden varen. Eenmaal onderweg bleek de golfslag heftiger en heftiger te worden. Er was onder de bemanning twijfel over of wij daar wel heen zouden gaan. Er werd gekeerd, gesproken , overlegt, weer gekeerd en toch naar Turtle heaven. De reis viel niet mee, de golven sloegen over de boot en de boot sloeg af en toe met harde klappen op het water. Eenmaal op de plek aangekomen ging de eerste groep van boord, waarna wij ons klaarmaakten voor de achterwaartse te watergang. Wij hadden dat niet geoefend, maar er was geen tijd hierover na te denken want de golven zorgden ervoor dat dit snel moest gebeuren. Fleur en luuk werden gewoon naar achteren geduwd in het water om wel tegelijk boven water te komen zodat wij elkaar niet kwijtraken. Een lekker begin. Op het moment dat wij het water raakten voer de boot met volle kracht vooruit om ons niet met de dragers aan de zijkant te raken.
Toen de boot weg was en wij met zijn vieren dreven op het water dat heen en weer deinde met golven van zeker 1 meter hoog, maakten wij ons klaar voor onze eerste duik. De lucht langzaam uit je jacket laten lopen, rustig ademen en zakken naar beneden. Ondertussen klaren van je oren en kijken. Nadat wij op ongeveer 5 meter aankwamen zagen wij een schildpad heel rustig eten uit het koraal. Deze schildpad was ongeveer een meter groot en prachtig om te zien. Iedereen had wat kleine probleempjes onder water, maar hank kreeg zijn oren niet geklaard. Na meerdere pogingen en veel druk op zijn oren moest hij opgeven en naar boven gaan. Ronnie heeft nog wel geprobeerd hem rustig te krijgen, maar dit is niet gelukt. Ronnie heeft de boot geroepen en hem achtergelaten en verder gegaan met Fleur en Luuk die het fantastisch deden. Wat een tijgers en wat knap van hun. Zij hebben echt de duik volbracht tot 12 meter, nog een schildpad gezien en allerlei fantastische vissen.
Hank was ondertussen op de boot aangekomen en blij dat hij binnen was. Het duurde nog een behoorlijke tijd voordat de kids bovenkwamen, maar toen ze er eindelijk waren zakte de spanning.
Wat zijn wij trots en blij dat ze weer terug zijn. Ondertussen beukte het schip op de golven en werden alle andere duikers binnen gehaald. Iedereen was safe!
De terugweg zijn wij om het eiland Gili Meno heen gevaren. Om minder last van de golfslag te hebben. Eenmaal terug bij het zwembad, onze spullen inleveren en een certificaat ontvangen.
Het was weer een prachtig spannend avontuur. De verhalen werden gedeeld en iedereen was blij en trots. Luuk zijn voorwaarde voor deze reis is ingelost. CHECK!

Onderweg naar het hotel samen nog een cocktail gedronken op de goede afloop, douchen en lekker uit eten met lamsrack, een top afsluiting van een top dag. Morgen de laatste dag.
Lekker chillen, zwemmen, snorkelen, en nog wat winkelen.